معرفی و نقد بازی Dying Light 2 – وابسته به نور

بعد از هفت سال انتظار، بازی دایینگ لایت ۲ برای همۀ پلتفرم‌ها عرضه شد. اما نقدها چقدر مثبت بوده و نظر گیمرها درباره این اثر از Techland چیه؟

این شما، و این نقد و بررسی کامل Dying Light 2 Stay Human.

کوتاه دربارۀ دایینگ لایت ۲

دایینگ لایت یک فرنچایز در سبک اکشن و ترس و بقاء هست که در جهانی آخرالزمانی و تسخیر شده توسط زامبی‌ها اتفاق می‌افته.

اولین نسخه از بازی Dying Light با عنوان Good Night, Good Luch و در سال ۲۰۱۵ عرضه شد. دایینگ لایت ۲ از نظر گیم پلی دنباله‌ای از همین بازی هست؛ ولی داستان متفاوتی داره که در بخش دیگه‌ای از دنیا (شهر Villedor) رخ می‌ده.

شما در نقش Aiden وارد شهری غریبه می‌شید تا خواهر گمشده‌تون رو پیدا کنید؛ و این آغاز ماجراهای بازیه.

جالبه که یک شرکت لهستانی نه‌چندان معروف به اسم «تکلند» همه مراحل ساخت این بازی رو به عهده داشته.

نقد گیم پلی: آشفتگیِ لذت بخش

از اون‌جایی که گیم پلی برای اکثر بازی‌بازها اولویت اصلی به حساب میاد، بهتره نقد و بررسی Dying Light 2 رو هم از همین‌جا شروع کنیم.

اگه قبلا Dead Island رو بازی کرده باشید، می‌دونید که باید انتظار چه گیم‌پلی‌ای رو از دایینگ لایت داشته باشید.

با وجود پیشرفت‌های زیاد این فرنچایز، هنوز هم کلیت بازی همونه: زامبی‌کشیِ اول شخص، کشف کردن نقاط مختلف نقشه و جمع آوری آیتم.

اما فاکتورهای جدید و موثری مثل پارکور هم به گیم پلی اضافه شده تا دایینگ لایت به مزاج گیمرهای نسل‌های هشت و نه هم خوش بیاد.

پارکور

وقتی نقد و بررسی‌های Dying Light Stay Human رو می‌خونید، یک چیز بین همه‌شون مشترکه. تقریبا همۀ منتقدها از پارکور راضی هستند. تکلند کاری کرده که دویدن با سرعت بالا و پریدن از روی ساختمون‌های بلند شهر یک تجربه شیرین، مهیج و در عین حال روان باشه.

نقشۀ بازی (مخصوصا برای گیم پلی اول شخص) بزرگه و اگه پارکور نبود، احتمالا حرکت داخل شهر خسته کننده و بی‌دلیل به نظر می‌رسید.

اما به لطف مهارت‌های Aiden – شخصیت اصلی بازی – شما می‌تونید از یک پشت بوم به پشت بوم دیگه بپرید، با قلاب به جاهای دورتر دسترسی داشته باشید و حتی با وسیله‌ای شبیه به پاراگلایدر، داخل شهر پرواز کنید و «بتمن» درون‌تون رو شاد کنید.

مبارزات

«دایینگ لایت ۱» اینجوری بود که اگه تفنگ پیدا می‌کردید، گیم پلی شبیه کالاف دیوتی و شوترهای اول شخص می‌شد – و خاصیت «ترس و بقای» بازی از بین می‌رفت.

برای همین، تکلند تمرکز مبارزات در نسخه دوم رو به درگیری‌های تن به تن و سلاح‌های سرد تغییر داده. می‌شه گفت این انتخاب درستی برای فرنچایز به حساب میاد چون این روزها حتی کالاف دیوتی هم ماد زامبی داره و گیمرها دنبال یک گیم پلی متفاوت هستند.

حرکت‌هایی مثل «لگدهای دیواری» (!)، و ترکیب پارکور با مبارزات حس بهتری داره و تازه ارزش سلاح گرم رو هم بیشتر کرده. یعنی وقتی یک هفت‌تیر پیدا می‌کنید، انقدر براتون مهم می‌شه که ترجیح می‌دید اصلا ازش استفاده نکنید.

سلاح‌

باید خودتون رو برای آرشیو بزرگی از سلاح‌ سرد آماده کنید. تنوع وسیله‌هایی که می‌شه باهاش زامبی‌ها رو تکه‌تکه کنید بالاست. ولی این نقطه ضعف رو هم نباید نادیده گرفت که اکثر اسلحه‌ها در گیم پلی حس و حال یکسانی دارند. مخصوصا تیر و کمان‌ها.

ممکنه مجبور باشید چندین بار دشمن‌ها رو «هدشات» کنید تا شاید بمیرند؛ که نه تنها واقع‌گرایی رو پایین میاره، بلکه کسل کننده هم هست.

زامبی‌ها و دشمن‌ها

هوش مصنوعیِ مرده‌های متحرک و سربازهایی که بهتون حمله می‌کنند در حد متوسطه – حتی می‌شه گفت فراتر از انتظارات از یک شرکت لهستانیه. ولی تنوع دشمن‌های بازی پایینه و بعد از یک مدت، حس می‌کنید همه‌اش دارید با یک نفر می‌جنگید که فقط هیکل و لباسش کمی تغییر می‌کنه.

داستان کلیشه‌ای Dying Light 2

با وجود بازی‌هایی مثل «لست آف آس ۲»، داستان‌هایی که قبلا متوسط به نظر می‌رسیدند، الان دیگه ضعیف به چشم میان. این نکته درباره دایینگ لایت ۲ هم صدق می‌کنه.

اگه این روند داستانی رو سه یا چهار سال پیش تجربه می‌کردیم، احتمالا کلی ازش تعریف می‌کردیم و ایراداتش رو نادیده می‌گرفتیم.

ولی الان سال ۲۰۲۲ هست و اهمیت پیچش‌های داستانی برای گیمرها بیشتر از قبله.

متاسفانه، قصۀ دایینگ لایت ۲ کلیشه‌ای، قابل پیش‌بینی و کاملا خطیه: یک غریبه وارد شهر می‌شه که دنبال خواهر گمشده‌اش می‌گرده و برای پیدا کردنش، نصف اهالی اونجا رو به قتل می‌رسونه. این وسط زامبی‌ها هم چاشنی داستان هستند.

شخصیت‌ها

کاراکترهای نسبتا خوبی مثل Lawan و هاکان در داستان وجود دارند. ولی شخصیت اصلی (همون Aiden) از همه ضعیف‌تره. با اینکه تکلند سعی کرده ابعاد انسانیِ شخصیت‌ها رو به تصویر بکشه، ولی نمی‌شه گفت در این زمینه موفق بوده.

دیالوگ‌ها و صداگذاری

گفتگوهای بازی واقعا خاطره‌انگیزه؛ و این چیز خوبی نیست. در واقع، دیالوگ‌های دایینگ لایت ۲ شما رو یاد بازی‌های قدیمی و پر از باگ PC می‌اندازه. جمله‌های کوتاه، لحجه‌های عجیب و مکث‌های غیر طبیعی بین صحبت‌ها.

در ضمن، چیزی در حدود ۶۰% مکالماتی که می‌شنوید بی‌اهمیت هستند و مثل «فیلرهای سریال‌های انیمه‌ای» دلیلی جز کش دادن داستان ندارند.

بخش Co-Op ناجی داستانِ ضعیف بازی

تصور کنید با سه تا از دوست‌هاتون وارد یک شهر زامبی‌زده می‌شید. هدف اول‌تون اینه که زنده بمونید؛ ولی برای رسیدن به این هدف اسلحه، آذوقه، مهمات، زره و کلی شانس نیاز دارید.

این می‌تونه توصیف خوبی از حال و هوای بخش چند نفرۀ دایینگ لایت ۲ باشه.

اگه یک تیم چهار نفره داشته باشید، می‌تونید وارد نقشه بشید و تقریبا هر کاری که دوست داشتید انجام بدید: زامبی بکشید، مرحله‌ها رو انجام بدید، XP جمع کنید و یا گوشه‌کنار شهر رو بگردید.

خوشبختانه، موقع بازی کردن Dying Light 2 به شکل Co-Op و تیمی، اکثر ایرادات گیم پلی قابل چشم پوشی به نظر میاد و دل‌تون می‌خواد ساعت‌های بیشتری درگیرش باشید.

نکته: کاربرهای پلی استیشن برای قسمت آنلاین باید اشتراک پلاس داشته باشند؛ گیمرهای ایکس باکس هم بدون لایو گلد نمی‌تونن وارد این بخش بشن.

وعده‌های دورغین؛ بزرگ‌ترین ضعف دایینگ لایت ۲

وقتی شرکت تکلند در سال ۲۰۱۸ خبر ساخت نسخه جدید بازی معروفش رو داد، تاکید کرد که «انتخاب‌های شما تاثیر خیلی زیادی روی داستان خواهد داشت».

برای همین؛ منتقدها و گیمرها منتظر یک چیزی شبیه به بازی‌های آقای دیوید کیج (Heavy Rain و Detroit Become Human) بودند.

ولی زهی خیال باطل؛ انتخاب‌های شما نه تنها تاثیر خاصی روی روند داستانی ندارند، بلکه بعد از مدتی فقط روی اعصاب‌تون هستند و سرعت گیم پلی رو پایین میارن.

مشخصه که در روند توسعه و ساخت دایینگ لایت ۲، چالش‌های زیادی وجود داشته و اجازه نداده تکلند وعدۀ خودش رو عملی کنه. اما به هر صورت، گیمرها هیچوقت وعده‌های دروغین رو نمی‌بخشند و نمونه این اتفاق رو به شکل شدیدتر در عرضۀ Cyberpunk مشاهده کردیم.

نظر منتقدها درباره جدیدترین اثر تکلند

«متوسط رو به بالا» شاید عبارت خوبی برای توصیف نظر منتقدها باشه. نمرات Dying Light 2022 پایین نیست – ولی بالا هم نیست. مثلا PCGamer نمره ۷۰ از ۱۰۰ رو بهش داده و IGN هم بهش ۷ از ۱۰ داده.

اگه شرکت تولید کننده آپدیت بازی رو ادامه بده و باگ‌ها و مشکلات فعلی رو به حداقل برسونه، دایینگ لایت لیاقت نمره بالاتر از ۷۰ رو هم داره. ولی این رو زمان بهمون نشون می‌ده.

بررسی ارزش خرید بازی Dying Light 2 Stay Human

برای صد در صد کردن بازی و به اصطلاح «خوردنش»، چیزی حدود ۱۰۰ ساعت گیم پلی نیازه. ولی قسمت داستانی رو می‌تونید در کمتر از ۴۰ ساعت به پایان برسونید.

پس اگه هدف‌تون از خرید دایینگ لایت ۲، انجام دادن مراحل اصلیه، ارزش هزینه‌ای که می‌کنید رو نداره.

اما اگه جزو بازی‌خورهایی هستید که می‌خواد کل نقشه رو پاکسازی کنه و همه چیز رو تکمیل کنه، گزینه‌ای جز خرید ندارید.

اما خرید Dying Light 2 بیشترین ارزش رو برای کسایی داره که می‌خوان آنلاین بازی کنند. بخش چهار نفره شما رو تا مدت‌های زیادی سرگرم نگه می‌داره و تازگی خودش رو حفظ می‌کنه.

قبل از خرید، تست کنید

اگه از خرید این بازی مطمئن نیستید، امتحانش کنید. گیم رنتر برای اجاره بازی Dying Light 2 Stay Human از شما ودیعه‌ای دریافت نمی‌کنه؛ و ارسالش هم فوری و ارزونه.

با کمترین هزینه می‌تونید یک روز تا دو هفته (شایدم بیشتر)، دایینگ لایت رو تست کنید و فقط در صورتی که دوستش داشتید، بخریدش.

جمع بندی نقد و امتیاز گیم رنتر

نمی‌شه نادیده گرفت که این بازی ساختۀ یک شرکت لهستانی مستقله. وقتی شرایط و محل تولیدش رو در نظر بگیرید، واقعا بازی خوبیه که ارزش تجربه کردن داره. ولی در مقایسه با رقبا و تولیدات شرکت‌های بزرگ بازی‌سازی، دایینگ لایت ۲ حرف زیادی برای گفتن نداره.

گیم پلی تلفیقی از پارکور اساسینز کرید و مبارزات اول شخص Dead Island هست و داستان هم تا حدودی شما رو با خودش همراه می‌کنه. ولی مطمئنا موقع بازی کردنش، شگفت زده نمی‌شید – هرچند به اندازه کافی لذت می‌برید.

با توجه به همۀ این موارد، نمرۀ گیم رنتر به بازی دایینگ لایت ۲، امتیاز ۶.۵ از ۱۰ هست.